Επιμέλεια

Επιμέλεια
Γιάννης Σταμούλης

30/6/13

Το επαναλαμβανόμενο έγκλημα του αφανισμού του δασικού μας πλούτου.

                  ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΤΑ ΔΑΣΗ ΜΑΣ;


Και ενώ εισερχόμαστε στο θερμό πυρήνα του θέρους, πυρκαγιές ήδη ξεκίνησαν να κατατρώγουν τον πολύτιμο δασικό πλούτο της πατρίδας μας, σε ρυθμό σχεδόν καταιγιστικό. Και ευτυχώς μέχρι στιγμής, τις περισσότερες, η αυτοθυσία και ο επαγγελματισμός των Πυροσβεστών τις αναχαιτίζουν στην γένεσή τους, περιορίζοντας την καταστροφή.
Πυροσβέστες που όπως έχει πλέον χιλιοειπωθεί υπό το βάρος καίριων ελλείψεων και προβλημάτων, δίνουν μια άνιση μάχη με τον πύρινο όλεθρο...
Πέρα όμως από τα όποια προβλήματα είτε στον τομέα της πρόληψης και διαχείρισης του δασικού πλούτου, όσο και στον τομέα της πυρόσβεσης, αυτό που πλέον αρχίζει να προβληματίζει, είναι για το χέρι που βάζει την πρώτη σπίθα για να δώσει την έναρξη της πυρκαγιάς.

Γιατί σε κάθε περίπτωση, στην συντριπτική πλειοψηφία, ανθρώπινο είναι το χέρι του εμπρηστή, είτε από αμέλεια, είτε από πρόθεση.
Και βέβαια μετά από τόσες καταστροφές, ακόμα και η αμέλεια πρέπει να θεωρείται βαριά εγκληματική, μετά από τόσες καταστροφές.

Και είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένο από την υπηρέτηση του "δικαίου" να ονοματιστούν όλα τα χέρια των εμπρηστών που καίνε την πατρίδα μας και για οποιοδήποτε λόγο.
Ήρθε η στιγμή να εφαρμοστεί η "μηδενική ανοχή" ως δόγμα μιας συγκροτημένης και στιβαρής εθνικής αντεμπρηστικής πολιτικής.