Απόσπασμα από τη συνέντευξη του Αρχηγού του ΓΕΝ όπου μιλά γιά το θεσμό του Αρχηγού:
"Οι Αρχηγοί υπηρετούν το έθνος, σέβονται και τιμούν τις παραδόσεις. Λειτουργούν ως οφειλέτες του έθνους, δεν κρατούν καρέκλα και σφραγίδα για να επιβληθούν, αλλά για να προσφέρουν. Ασκούν βίο φιλόπατρι, έντιμο , έμπονο και ασκητικό. Ο Αρχηγός δεν μετράει τι έπραξε, αλλά τι έχει μπροστά του να πράξει, διότι ο δρόμος μπροστά του δεν έχει τέρμα, συνεχώς επεκτείνεται, εξασφαλίζει την κατανόηση του εθνικού συμφέροντος και των προτεραιοτήτων του από τους υφισταμένους του.
Ο Αρχηγός καλείται να αφήσει πρότυπα συμπεριφοράς προς τους νεότερους , οι οποίοι τον θέλουν ειλικρινή, συνεπή συνετό και αποφασιστικό, με θάρρος της γνώμης, ασυμβίβαστο και πάντα έτοιμο να αναλάβει προσωπική θυσία έναντι του γενικού κάλου .
Ο Αρχηγός αναγνωρίζει και επαινεί το ήθος, την αρετή, την φρόνηση και την γνώση των στελεχών, προωθεί την αξιοκρατία και ταυτόχρονα κτυπάει τη ραθυμία, την αδιαφορία, την άγνοια και τα παραπτώματα .
Επομένως, είναι έτοιμος να παραιτηθεί θέτοντας το συμφέρον του Έθνους και του Πολεμικού Ναυτικού πάνω από τον εαυτό του. Δεν συμβιβάζεται σε ζητήματα εθνικού συμφέροντος, ηθικής, προσωπικού κύρους και Ναυτικών Παραδόσεων .
Η τιμή του όπλου ανήκει στον Αρχηγό του άρα καθοριστικό κριτήριο στην απόφασή του είναι και τα ερωτήματα: «Τι επιβάλει το χρέος έναντι του ΠΝ και των στελεχών του; Παραίτηση η παραμονή;» «Πιστεύει ο Αρχηγός ότι με την επιλογή ή μη παραίτησης θα συνεχίσει την προσφορά του στο ΠΝ και ότι η προσφορά του θα είναι μεγαλύτερη με την παραίτηση του;»
Το δίλημμα λοιπόν είναι υπαρκτό και η απόφαση γνωστή. Το προσωπικό του ΠΝ διαπαιδαγωγείται με τη βασική αρχή ότι ο Κυβερνήτης δεν εγκαταλείπει ποτέ το πλοίο και το πλήρωμα του την ώρα της μάχης."
"Οι Αρχηγοί υπηρετούν το έθνος, σέβονται και τιμούν τις παραδόσεις. Λειτουργούν ως οφειλέτες του έθνους, δεν κρατούν καρέκλα και σφραγίδα για να επιβληθούν, αλλά για να προσφέρουν. Ασκούν βίο φιλόπατρι, έντιμο , έμπονο και ασκητικό. Ο Αρχηγός δεν μετράει τι έπραξε, αλλά τι έχει μπροστά του να πράξει, διότι ο δρόμος μπροστά του δεν έχει τέρμα, συνεχώς επεκτείνεται, εξασφαλίζει την κατανόηση του εθνικού συμφέροντος και των προτεραιοτήτων του από τους υφισταμένους του.
Ο Αρχηγός καλείται να αφήσει πρότυπα συμπεριφοράς προς τους νεότερους , οι οποίοι τον θέλουν ειλικρινή, συνεπή συνετό και αποφασιστικό, με θάρρος της γνώμης, ασυμβίβαστο και πάντα έτοιμο να αναλάβει προσωπική θυσία έναντι του γενικού κάλου .
Ο Αρχηγός αναγνωρίζει και επαινεί το ήθος, την αρετή, την φρόνηση και την γνώση των στελεχών, προωθεί την αξιοκρατία και ταυτόχρονα κτυπάει τη ραθυμία, την αδιαφορία, την άγνοια και τα παραπτώματα .
Επομένως, είναι έτοιμος να παραιτηθεί θέτοντας το συμφέρον του Έθνους και του Πολεμικού Ναυτικού πάνω από τον εαυτό του. Δεν συμβιβάζεται σε ζητήματα εθνικού συμφέροντος, ηθικής, προσωπικού κύρους και Ναυτικών Παραδόσεων .
Η τιμή του όπλου ανήκει στον Αρχηγό του άρα καθοριστικό κριτήριο στην απόφασή του είναι και τα ερωτήματα: «Τι επιβάλει το χρέος έναντι του ΠΝ και των στελεχών του; Παραίτηση η παραμονή;» «Πιστεύει ο Αρχηγός ότι με την επιλογή ή μη παραίτησης θα συνεχίσει την προσφορά του στο ΠΝ και ότι η προσφορά του θα είναι μεγαλύτερη με την παραίτηση του;»
Το δίλημμα λοιπόν είναι υπαρκτό και η απόφαση γνωστή. Το προσωπικό του ΠΝ διαπαιδαγωγείται με τη βασική αρχή ότι ο Κυβερνήτης δεν εγκαταλείπει ποτέ το πλοίο και το πλήρωμα του την ώρα της μάχης."