Το χάραμα της 28ης Οκτωβρίου1940 οι Ελληνες δέχθηκαν, για μια φορά ακόμη, την επιταγή της Ιστορίας τους με όλη τη βαριά κληρονομιά που επέβαλε σ΄ αυτούς το μεγάλο και ένδοξο παρελθόν.
Στον θρασύ και υπερόπτη Ιταλό επιδρομέα αντέταξαν το ιστορικό «ΟΧΙ» , τη νεοελληνική έκφραση του αρχαίου «μολών λαβέ» των Θερμοπυλών.
Το απειλούμενο ελληνικό έθνος, ορθώθηκε ετοιμοπόλεμο στις επάλξεις.
Καμιά συμβατική εξιστόρηση δεν είναι ικανή ν΄ αποδώσει το μέγεθος του νεοελληνικού αυτού έπους.
Η συγκεκριμένη περίοδος αποτελεί μια από τις ζοφερότερες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, από την πλευρά των συμμάχων, γιατί σε όλη, σχεδόν, την Ευρώπη είχε επιβληθεί η «νέα τάξις των πραγμάτων».
Η Πολωνία είχε διαμελιστεί, η Δανία, τη Νορβηγία, το Λουξεμβούργο και η Ολλανδία είχε ήδη καταληφθεί, η Αυστρία και η Τσεχοσλοβακία είχαν υποδουλωθεί χωρίς πόλεμο. Η Ουγγαρία τρέμουσα, συμμάχησε, ενώ η Ισπανία και η Πορτογαλία είχαν περάσει ήδη στο πλευρό του Άξονα.
Η υποταγή της Γαλλίας βρισκόταν σε εξέλιξη, ενώ οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης και ιδιαίτερα οι βαλκανικές ακολουθούσαν καιροσκοπική πολιτική, εξαιτίας του φόβου που ενέπνεε ακόμα και η εμφάνιση των δυνάμεων του ολοκληρωτισμού.
Αυτή ακριβώς τη στιγμή επέλεξε η Φασιστική- τότε- Ιταλία, ο δεύτερος ισχυρός εταίρος του «Αξονα» για να επιτεθεί εναντίον της μικρής Ελλάδος.
Οι πάντες εξεπλάγησαν από το ελληνικό «ΟΧΙ», γιατί πίστευαν ότι η Ελλάς δεν θα μπορούσε ν΄ αντέξει στον άνισο αγώνα με τις σιδηρόφρακτες» μεραρχίες του Ντούτσε, που ονειρευόταν την ανασύσταση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και έκανε αρχή από την Ελλάδα.
Η εξέλιξη των γεγονότων είναι γνωστή. Η Ελλάς νίκησε. Και δεν ήταν απλώς ένα σημαντικό πολεμικό κατόρθωμα η νίκη των Ελλήνων. Ούτε μόνο μια απλή εκδήλωση, μέσα στις τόσες άλλες, ελληνικού ηρωισμού. ΄Ήταν μια υπέροχη νίκη του Πνεύματος εναντίον της ύλης.
Μια δραματική, αλλά και γιαυτό πολυτιμότερη, διαπίστωση της παντοτινής επιβολής των δυνάμεων της ηθικής και της ελευθερίας εναντίον των δυνάμεων της βίας και της τυραννίας. Ο εχθρός, βέβαια, είχε κάνει τους υπολογισμούς του, είχε καταστρώσει επιτελικά σχέδια και είχε διαπιστώσει τη μεγάλη υλική υπεροχή του, αλλά δεν υπολόγισε το ελληνικό σθένος.
Η αριθμητική, ο πολεμικός εξοπλισμός, η λογική της υλικής υπεροχής, ήταν με το μέρος του. Είχε ξεχάσει, όμως, ότι απέναντί του δεν ήταν απλώς στρατιώτες, αλλά ΄Ελληνες στρατιώτες με ψυχή και ιδεώδη πνευματικά, που θεμελιώθηκαν από την τρισχιλιετή Ελληνική Ιστορία.
Στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου κυμάτιζε η ένδοξη Ελληνική Σημαία,
Το σύμβολο της τιμής και της ανδρείας.
΄Ίσως όλα αυτά να τα θεωρούσε ασήμαντη λεπτομέρεια ο εχθρός.
Αποτέλεσμα: Νικήθηκε και ταπεινώθηκε.
Έλληνες Πυροσβέστες στην απελευθερωμένη Κορυτσά 1941
Το Πυροσβεστικό Σώμα έδωσε τη δική του, σκληρή και νικηφόρα μάχη κατά τη διάρκεια του πολέμου, προστατεύοντας τις πόλεις από τις καταστροφές των αεροπορικών επιδρομών, στη μητρική ελληνική γη, αλλά και στο έδαφος της απελευθερωμένης Βόρειας Ηπείρου.
Όταν τα περήφανα ελληνικά στρατεύματα ,κατατροπώνοντας τους Ιταλούς μελανοχιτώνες, κατέλαβαν την Κορυτσά, το Πυροσβεστικό Σώμα, συνείσφερε στον εθνικό θρίαμβο, ιδρύοντας και λειτουργώντας στις 3 Ιανουαρίου του 1941 Πυροσβεστικό Σταθμό Γ΄ Τάξης στην απελευθερωμένη πόλη.
Οι Έλληνες Πυροσβέστες πρόσφεραν ανεκτίμητες υπηρεσίες επιχειρώντας με ηρωισμό και αυτοθυσία, σε ένα ιδιαίτερα εχθρικό περιβάλλον, διαρκών καταστρεπτικών βομβαρδισμών, μέχρι τις 12 Απριλίου, όπου και ήταν οι τελευταίοι. που αναχώρησαν, μετά από όλα τα ένοπλα τμήματα, αφού χρειάστηκε ακόμα και την τελευταία στιγμή να επέμβουν σε μεγάλη πυρκαγιά, σε στρατιωτικό υλικό, που απειλούσε το χωριό Μπομπότιστα, 10 χιλιόμετρα μακριά από την Κορυτσά.
Η εθνική δράση των Πυροσβεστών συνεχίστηκε και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Πολλοί από τους πυροσβεστικούς υπαλλήλους της Αττικής οργανώθηκαν και συμμετείχαν σε αντιστασιακές οργανώσεις, ενώ κατά την αποχώρηση του κατακτητή, έδωσαν τιτάνιο αγώνα για να περισώσουν ότι απέμεινε από τις καταστροφές που άφηναν πίσω τους τα γερμανικά στρατεύματα.
Η μικρή Ελλάς δίδαξε όλο τον κόσμο, για μια ακόμα φορά, πως πρέπει να υπερασπίζεται την ελευθερία του.
Ο νικηφόρος αγώνας της απέδειξε ότι το δώρο της ελευθερίας μόνο μια φορά δόθηκε στον άνθρωπο από το Θεό. Ξανά δεν χαρίζεται., αλλά κερδίζεται.
Με την ευκαιρία, όμως, της Επετείου της μεγάλης Νίκης επιβάλλεται ένας μικρός απολογισμός.
Όσο πίσω και αν πάει το βλέμμα μας, τόσο περισσότερο αντλούμε ένα αίσθημα απέραντης και δίκαιης υπερηφάνειας.
Η συνείδησή μας βγαίνει ανάλαφρη γιατί συναντάμε την Ελληνική Ψυχή με πάμφωτες ηθικές αξίες και το Ελληνικό Πνεύμα με τα πιο ωραία ιδανικά. Και τα δύο είναι παρόντα σε κάθε προσκλητήριο των φιλελευθέρων λαών.
Η επέτειος του ΄40 είναι ημέρα χαράς. Χαρά για τη ζωή που δεν σταματάει .Πέρα απ΄ όλες τις αδικίες, όλους τους τάφους και τους σταυρούς των ηρωικών νεκρών μας. προς τους οποίους στρέφουμε ευλαβικά τη σκέψη μας, ο μόχθος της δημιουργίας κάνει να λησμονηθεί ο πόνος και ν΄ανθίσει το τραγούδι της ζωής. Σήμερα νικάμε και πάλι. Κερδίζουμε τη μάχη της ζωής. Η Ελλάδα γίνεται κοινωνός και συμμέτοχος των διεθνών εξελίξεων και ο λαός της απολαμβάνει την ειρηνική και ελεύθερη ζωή της δημοκρατίας μας.
Αγωνίζεται για να αξιοποιήσει όλες τις δυνατότητες δημιουργίας, με τις οποίες είναι οπλισμένος. Η άνοδος στον τεχνοοικονομικό τομέα και στο χώρο του καθαρού πνεύματος προϋποθέτει καθημερινό αγώνα. Οι συνθήκες δεν είναι εύκολες. Χρειάζεται συνεχής προσπάθεια και μόχθος.
Αλλά,. καθώς λέει ο ποιητής.
«Κορφές δεν ξέρω δίχως μόχθου ανηφοριά, ύψη δεν ξέρω δίχους κόπους ν΄ ανεβαίνουν. Ξεκούραστα. Μονάχα κατεβαίνουν…..»
Από το κείμενο ομιλίας του Πυραγού Ιωάννη Σταμούλη, στο εορτασμό του Α.Π.Σ.(2006)
Ήρθε πάλι νέο έτος εις την πρώτη του μηνός
Ο δρόμος που θα διανύσουμε να ναι στρωμένος με τα ευγενέστερα αισθήματα ανθρωπιάς και πολιτισμού.
Ο δρόμος που θα διανύσουμε να ναι στρωμένος με τα ευγενέστερα αισθήματα ανθρωπιάς και πολιτισμού.
Τα όσα ακολούθησαν τις επόμενες στιγμές, είναι εξίσου τραγικά και ανησυχητικά. Μπροστά στην τυφλή βία που στέρησε τη ζωή του Αλέξη, μιά εξίσου τυφλή - παράλογη βία εξαπλώνεται στη χώρα και σπέρνει την καταστροφή.
Η εκδηλούμενη βία δεν μπορεί να είναι η απάντηση στην βία που δολοφόνησε τον μικρό δεκαπεντάχρονο. Οι νεαροί που βγήκαν στους δρόμους, πρέπει να αντιμετωπίσουν με τη νεανική τους ορμή το αύριο, συνθέτοντας,μετατρέποντας,διεκδικώντας, απορρρίπτοντας ακόμα και προσπερνώντας τις κοινωνικές δομές που δημιουργούν περιθώρια αυθαιρεσίας, κακής εξουσίας και κυρίως βίας. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΒΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΒΙΑ
Το βασικότερο οικονομικό κέντρο των Η.Π.Α. αλλά και ολόκληρου του κόσμου δέχεται μιά από τις μεγαλύτερες τρομοκρατικές επιθέσεις της σύγχρονης εποχής.
Αυτή ακριβώς τη στιγμή επέλεξε η Φασιστική- τότε- Ιταλία, ο δεύτερος ισχυρός εταίρος του «Αξονα» για να επιτεθεί εναντίον της μικρής Ελλάδος.
Έλληνες Πυροσβέστες στην απελευθερωμένη Κορυτσά 1941
